kilka kroków od idylli
czy potrafisz bliskość kochać
i odkrywać żar w człowieku
odciąć zawiść by na pokaz
nie okradać ust z uśmiechu
czy potrafisz przestać liczyć
ziarnka piasku cudzej ziemi
popękane słowa zwilżyć
i odsunąć od płomieni
czy potrafisz codzienności
składać szczere propozycje
z krzywdy innych gniazd nie mościć
ciesząc oczy zgniłych istnień
czy potrafisz się powstrzymać
przed aplauzem dla półprawdy
kiedy brzegu już nie widać
król jest nagi tańczą błazny
czy potrafisz zabić lęki
podkarmiane pędem czasu
gdy ramiona są jak belki
co podporę tworzą światu
czy potrafisz spojrzeć szerzej
złamać schemat poprawności
byś zrozumiał że pacierzem
nigdy nie jest słowo pomścij
autor
ikcesok
Dodano: 2022-05-28 15:25:49
Ten wiersz przeczytano 2015 razy
Oddanych głosów: 33
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (36)
Dobry wiersz, puenta znakomita, a do tego
niespodziewana, oryginalna i humanistyczna.
Brawo Krystianie :):)
Nawet bardzo dobry :)
Dobry wiersz.
Pozdrawiam :)
Wydawałoby się, że to jest takie proste...a jednak
świat jest jaki jest...Świetny wiersz :)
Pozdrawiam ciepło :)
Pragnę potrafić być dobrym człowiekiem. Z
zainteresowaniem i w zamyśleniu czytałam i próbowałam
odpowiedzieć na te mądre pytania. Udanego i
beztroskiego dnia:)
Kto na postawione pytania odpowie „tak”, ten może się
nazwać dobrym człowiekiem. Gwałt nie może się gwałtem
odciskać.
Dobrze napisany wiersz.