Kim ja jestem dla ciebie
Kim jestem?
Jestem różowym odbiciem
wczorajszego dnia
czekam do zmierzchu
by dalej być
barwną pręgą w tańcu na
widnokręgu
czekam nocy
a gdy ta nastanie
zapachem maciejki niosącą radość
zanikam w ciszy
Kim jestem - tyle lat w sobie siedzę,
wiem, ze niewiele
Gdy milczę wszyscy obok proszą o cisze
Gdy krzyczę, wołam wniebogłosy,
mój głos zalega i
niknie między perłami rannej rosy
Więc pytam, właściwie po co, kim jestem
nie zmieni to faktu, szary, zrozumiałem
wreszcie
Pójdę w tą szarość, zamiast plecaka starczy
garb
swemu życiu dziękuje, jestem z niego bardzo
rad
Tysiąc pytań i odpowiedzi tyleż, wiele
tego
każdy mnie widzi po prostu innego
Ale ja wiem ,że odróżniam się od milionów
innych
tylko ja posiadłem cząstkę ciebie, może
jestem naiwny
Tak czy siak, pociągi zawsze stają na
peronach
Ze jestem inny od innych każdy mnie
przekona
W tym mam ogromną przewagę, biorąc życie
poważnie
Zwyczajny zjadacz chleba i to jest właśnie
ważne
Autor:slonzok knipser
Bolesław Zaja
Komentarze (8)
"TĘ szarość" - trudno odnaleźć barwy w życiu... miłej
nocki.
Ciepły, pogodny wiersz i prawda zawarta w
słowach:"...Tysiąc pytań i odpowiedzi tyleż, wiele
tego
każdy mnie widzi po prostu innego..."
Kim jestem,kim byłem i jaki ślad po sobie
zostawiłem.Tylko ja posiadam cząstkę Ciebie...i to
jest właśnie najważniejsze)
"Zwyczajny zjadacz chleba i to jest właśnie ważne"
Pozdrawiam
Zgadzam się z uwagą margot5, szczególnie, że ciągle
mam w pamięci „Zmysłowe życzenia” wiersz, który
podoba mi się najbardziej z twoich, które czytałam.
Pozdrawiam :)
"Kim jestem?" odwieczne i bardzo ważne pytanie...
Każdy człowiek jest niepowtarzalną istotą. I każdy
jest bezcenny. Pozdrawiam :)
(wiersz trochę "przegadany", ale ma w sobie to coś,
zatrzymuje)
Ciepły, refleksyjny wiersz. Przyjemnie się czyta.
Proszę poprawić "zrozumiałem wreście" na wreszcie.
Zanikać w ciszy przy Maciejkach - pięknie napisane.
Pozdrawiam