Kim jestem?
Garstką
popiołu
rzuconą
w przestrzeń...
Małym
płomykiem
chwiejnym
i słabym...
Liściem
gnanym
przez wiatr
przeznaczenia...
Kim jestem?
Człowiekiem
bez wątpienia.
autor
Nuevy
Dodano: 2011-07-01 22:39:36
Ten wiersz przeczytano 530 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (1)
tak, człowiek to taka właśnie odrobinka :-)