KOBIETA
(Konkurs - kobiece klimaty)
Z żebra Adama
W raju stworzona
Z zamysłu Boga
Kształtnie rzeźbiona
Kusi swym wdziękiem
Ciałem zachwyca
Zarzuca sieci
Jak pajęczyca
Gdy już pokocha
I jest kochana
Całą istotą
Jest mu oddana
Tworząc rodzinę
Gniazdo buduje
A w nim dokładnie
Wszystko planuje
W najbezpieczniejszym
Miejscu na świecie
W łonie kobiety
Powstaje dziecię
Jednak po latach
Gdy czar już pryśnie
Lubi wspominać
Nim mocno przyśnie
Choć jest płcią słabą
To z niej ta siła
Co rozwój świata
Tak rozkręciła
Komentarze (15)
Myślę ze wiersz ma szansę w konkursie
Interesująco o kobiecie:))) Brawo! Życzę wygranej!
Fajny wiersz...Jesli nie patrzymy na rymy, to nie
patrzymy...:) Czyli, nie u wszystkich patrzymy...mozna
i tak...:)
ach ta kobieta, motor świata :-)
wiersz ładny, miły w odbiorze...nie jeden facet
chciałby tyle siły mieć...co ma kobieta rzekomo słaba
płeć...pozdrawiam
Głos calkiem zasłużony (nie licząc rymów
gramatycznych)
bardzo wesoły wiersz...od powstania kobiety ...lekko
się czyta ...pozdrawiam ciepło
ach kobiety...powodzenia na konkursie.
Nic ująć i dodać. Bardzo dobrze oddałaś rzeczywistość
kobiety. Tak ona wygląda jak piszesz. Dlatego my
panowie kochamy je za to, że właśnie takie są. Miło
było przeczytać. Pozdrawiam:)
bez kobiet nie byłoby życia...
wiersz miły w odbiorze, jednak chyba nad rymami bym
się zastanowiła
"Słaba płeć, a jednak najsilniejsza..." :)
Kobieta a w niej siła :) życzę Kobiecie sukcesu w
Konkursie :)
Taka jest kobieta....Wiersz lekko sie czyta.
eh, święta prawda:) jeszcze dodam, że w Wami źle ale
bez Was...