Kobieta

Nie płaczę, nie ronię łez…
ważę je
i płacę nimi za błędy
- tylko za cudze, nie moje .

Stroję się w piórka
i w korale pereł,
które oddają mi w długu
inne kobiety - wciąż na raty .

Zbieram plon każdej wiosny,
kiedy On zabiera mnie na łąkę
i liczymy kwiaty,
kwiaty naszego kochania.

Myślę, że za dużo rozumiem
spóźnień, draństw, tłumaczeń…
Pochlebstw jedynie nie rozróżniam
od kłamstw – bo chyba nie chcę .

Wzruszam się
pocałunkami … i nocą .
Rozmazałam swój piękny makijaż
i od teraz jestem Twoja .

Boję się samotności…
więc nie wypuszczaj mnie
z tanecznego uścisku
i nie pozwól mi minąć.

Przecież jestem kobietą …

autor

Alicja Sztuka

Dodano: 2010-10-27 22:30:11

Ten wiersz przeczytano 665 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Sztuka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie