Kobieta cierpliwa
Ugięła się pod ciężarem smutku,
a szeptem przesuwanych
w palcach koralików, błagała
- zlituj się, nie odsyłaj w niebyt.
Kobieta, gdy płacze, słyszy
w głośnym imieniu mężczyzny
szum deszczu i głuche odbicie
spadających pereł.
Lecz...ona czeka cierpliwie,
aż zjawi się cudotwórca
i sprawi,że na szyi zabłyśnie
naszyjnik jego pocałunków.
autor
a-co
Dodano: 2006-11-16 07:32:52
Ten wiersz przeczytano 569 razy
Oddanych głosów: 31
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.