Kobieta i róża...
Kobieta, jak róża czerwona,
piękna i powabna.
Promieniami słońca złocona,
delikatnie wiatrem kołysana.
Swoim urokiem urzeka, zniewala,
jak magnes przyciąga do siebie.
Czasami stroni od ludzi, z dala
woli podziwiać gwiazdy na niebie.
Zamknięte w sobie,
ronią łzy porannej rosy
i nikt nie rozumie
czemu smutne są ich losy...
(EN)
autor
Isana
Dodano: 2009-11-09 07:29:00
Ten wiersz przeczytano 9243 razy
Oddanych głosów: 25
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (25)
Piękny a zarazem smutny wiersz
Ślę serdeczności ELU:)
Piękny wiersz. Pozdrawiam
Przyszłam za Robertem, nie żałuję :)
Tak, kobietę można porównać do róży,
a jeśli bywa niezrozumiała, to sądzę, że tajemniczość
jest ciekawa, a poza tym mężczyznom często trudno
zrozumieć kobiety, pewnie nam kobietom też nie jest
ich łatwo zrozumieć, w końcu my z Wenus, a oni z
Marsa.
Pozdrawiam, Elu z podobaniem dla wiersza, dobrej nocy
życząc.
Wszystko to prawda
Tak,kobieta i róża to zagadka duża a że są cudowne
więc są nieodzowne-pozdrawiam.
Sercem pisane słowa, wiersz przemawia, dziękuję za
komentarz, za miłe słowa i cieplutko pozdrawiam :)))
otóż to...kto tak naprawdę zrozumie kobietę ? na pewno
nie facet, oni maja inny sposób myślenia ;) bardzo mi
sie podoba :)
ale i róża ma swoje kolce, ale i róża potrafi się
złamać pod naporem siły, zgubić swoje płatki...
pozdrawiam
Wiersz przypomniał mi anegdotę o Tuwimie, kiedy jedna
z kobiet przepraszała go, że siedzi do niego tyłem.
Powiedział podobno tak - "Droga Pani, kobieta jest ja
róża - nie ma przód, nie ma tył." (podaję tak jak to
zostało mi kiedyś przytoczone). Pozdrawiam :)
My kobiety wiemy, że rządzą nami hormony, ładny i
delikatny ten Twój wierszyk.
Bardzo ładny wiersz,tylko smutny.
Pozdrawiam serdecznie.
Czasem wystarczy mały gest By w oczach swojej róży
zobaczyć nadzwyczajne piękno:)
+
Obie trzeba podlewać, woda i milością :)
Kobirty rozczarowują się w miłości, bo kłębkiem są
sprzeczności.
Los róży zależy o Twoich liter...
Nie żałuj im pięknego opisu....
Bo róże Twojego piękna chytre....
I ciepłego wierszem dotyku