[Kochać na zabój człowieka]
Kochać na zabój człowieka
Pragnie me serce.
Choć raz poczuć oddech jego
Na szyi mej.
Smak jego ust pamietać chcę
Aż po życia kres.
Słowa wyryć w pamięci
Jak długi jest dzień.
Kto zrozumie
ten pokocha.
Kto pokocha
temu rozum nie potrzebny.
autor
margot
Dodano: 2005-11-09 08:43:46
Ten wiersz przeczytano 545 razy
Oddanych głosów: 2
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.