Kocham...

Kocham swoją pracę... jest świetna!... I płacę
Choć niewielka... kocham! Mój szef... super facet!
Płaci bardzo rzadko, lecz kocham go szczerze.
„Bogactwem jest praca” - wciąż powtarza - wierzę!
Kocham swoje biuro, a w tym biurze biurko,
Które także kocham... chociaż jest z podpórką.
Kocham swój komputer... muzealny, stary,
Co często się psuje. (ma wolne software-y).
Szef zakupił kumplom najszybsze laptopy,
Przy swoim zostanę... po co mi galopy?
O!... zebrania kocham także (ale skrycie)
Nudne i długaśne... czyż to nie jest życie?!
Kocham swój budynek, kocham też dzielnicę,
Kocham wszystkich w biurze, a za co?... nie zliczę!
Oni pną się w górę, mi dobrze na dole!
(W górze mam zawroty, ja górę chromolę).
Kocham też współpracę, płynna... stróżka wody!
Ja po lunch im ganiam, oni żadnej kłody
Mi nie podkładają... lecz muszą... czasami,
Żebym wciąż doceniał... miłość między nami!
Nie znoszę wakacji! Szef mi przyznał rację:
„Kiedy kochasz pracę, po co ci wakacje”!
To prawda, bo urlop w zasadzie zaburza
Ciągłość mojej pracy, no i szefa wkurza.
Tak jestem szczęśliwy! Wykrzyczeć wam muszę!
Bez pracy? Bez biura? - To istne katusze!
Tak kocham swą pracę (wstyd nawet się przyznać),
Że żona, rodzina... brzmi jakby... obczyzna!

W tym momencie w wierszu optymizm się zjawia:
- Prawdziwej miłości do prób nie wystawiaj!
Chociaż kochasz pracę, awans ci się marzy,
To odwrotna miłość nigdy się nie zdarzy!
Tak jak kocha żona, nie pokocha praca,
Więc zostaw „Kochankę”, do Miłości wracaj!

autor

Pan Bodek

Napisany: 2021-09-03 Dodano: 2021-09-16 21:06:54

Ten wiersz przeczytano 4214 razy

Oddanych głosów: 70

Rodzaj Groteska Klimat Wesoły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie