KOCHANA BABCIU!

Ten wiersz dedykuję mojej kochanej babci Irenie, którą 26 kwietnia 2005r. Pan Bóg zabrał do siebie...

Czemu odeszłaś? Przecież żyć chciałaś...
Powiedz mi, dlaczego tak łatwo się poddałaś?
Śmierć przyszła tak szybko, nikt się jej nie spodziewał.
Tym wszystkim zdziwił się każdy, nawet Twój lejkarz.
Jechałaś na operacje raka żoładka,
a zmarłaś na serce... Wszyscy płakali po kątach.
Do dziś nie mogę uwierzyć w to, co się stało.
Powiedz mi, dlaczego odeszłaś tak młodo?
Bóg Cię nie oszczędzał- dużo w życiu cierpiałaś.
Mimo to nigdy różańca z rąk nie wypuszczałaś.
Nigdy nie odwróciłaś sie od Pana Wszechmogącego.
Należałaś nawt do KÓŁKA RÓŻAŃCOWEGO.
Gdy dowiedziałam sie, że zmarłaś poczułam w sercu ból,
on tak szybko nie zniknie, długo będę go czuć.
To takie niesprawiedliwe, że nie ma Cię już z nami...
W niedziele rozmawiałyśmy, a teraz... idę na Twój grób z kwiatami.

BARDZO mi Ciebie brakuje, wciąż myślę o Tobie...
Wiedz, że Cię KOCHAM i NIGDY nie zapomnę!!!!

Przepraszam, że tak żadko mówiłam Ci, że Cię kocham... Wybacz mi, proszę.

autor

Dżastinka

Napisany: 2005-05-03 Dodano: 2005-05-04 10:48:03

Ten wiersz przeczytano 999 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie