Kondor

Czarne skrzydła rozpostarł szeroko,
Wielkie koło nad ziemią zatoczył,
Potem wzbił się hen w niebo wysoko,
Tak, że zniknął zupełnie z mych oczu.

Długo krążył w przestrzeni bez ruchu,
Jakby falą nieznaną noszony,
Teraz usiadł na prerii kożuchu,
Dziwnie głowę wykręcił w tą stronę.

Chwilę siedział, lecz skrzydeł nie ściągał,
Miał pozycję gotową do startu,
Nieraz tylko na kości spoglądał,
Jakby myślał czy ruszyć je warto.

Wielki kondor o nazwie El Passa,
Co dzień niebo skrzydłami obmiata,
Kiedy z gracją w przestworzach hasa,
Ma baczenie na dużą część świata.

W nim Indianie widzieli przez lata,
Wysłannika zmarłych szamanów,
Którzy pragną z innego już świata,
Chronić plemię od wszelkich złych stanów.

Dziś Indianie stracili tą wiarę,
Że szamani od zła ich ustrzegą,
Kondor w sądach ich mniejszą ma miarę,
Więc mniej miru dziś mają dla niego.

autor

jarmolstan

Dodano: 2009-03-27 07:26:50

Ten wiersz przeczytano 1398 razy

Oddanych głosów: 22

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie