Koniec
Pozbawiona szczęścia,
Tęsknocie poddana ,
Okradziona z uczuć,
Na smutek skazana.
Bez nadziei!
Bez wiary!
Bez uśmiechu!
Bez pary!
Skuta rozpaczą,
Skąpana w bezradności,
W szacie z żalu,
W życiu bez miłości.
Brak serca!
Brak bicia !
Brak miłości!
Brak życia!
autor
Pierwsza Muza
Dodano: 2009-01-29 14:54:21
Ten wiersz przeczytano 466 razy
Oddanych głosów: 6
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (6)
Cóż za smutny wiersz, pełen bólu i rozczarowania,
pozbawiony nadziei.
Bardzo wymownie napisany- ładne też jest pióro-
subtelne, lekka forma.
przepraszam piszesz wiec żyjesz miłość odkryjesz
wiara powróci wiec czemu się smucisz powodzenia plus
Zabrakło miłości, zabrakło wiary... Ale nie życia.
Wciąż je masz:)
Dobry wiersz bardzo ekspresyjny acz pełen
dramatyzmu...
brzmi jak sandowanie sekty anty milosnej -
ciekawe:)))poz.
Smutne to więzienie i wyimaginowana klatka, ciekawie
napisany wiersz, nieraz mamy takie odczucia.