Koniec pazdziernika

....o bolesnych rozstaniach, których nikt nie chce, a jednak są tak pwszednie....

Przechodziłam przypadkiem ulicą
i zobaczyłam ich na ławce
pod zloto-brązowym kasztanem,
a ona w zielonej czapce.

I szalik zielony także
jej szyję szczelnie oplatał.
I w łzach jej zielone oczy
niewidzialne dla świata.

A w jego oczach tęsknota-
za czymś, co nigdy nie wróci,
za marzeń sennych złudą,
którą przed chwilą porzucił.

I tak jesienią zmartwieni,
w pazdziernikowym słońcu, na ławce,
rozstania dwie łzy na liściu zastygły,
na złotej, wiecznej kartce.

napisany już dawno, wpół dziecięcą ręką :)

autor

loken

Dodano: 2007-04-29 13:42:28

Ten wiersz przeczytano 666 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie