Koniec upokorzeń. Czas na...
Czasami kiedy ktoś nie umie traktować Cię z należytym szacunkiem, pokaż gdzie jego miejsce jest.
Bawisz się życiem, bawisz się mną
Klocki zabawki i ja w jeden kąt
Jestem dziś rzeczą i dobrze już wiem
Choć czuję, oddycham piję i jem.
Stoje przy Tobie, patrzę Ci w twarz
Zdaję sobie sprawę, że INNą też masz
Spoglądam w niebo, ocieram łzy
Miłość jest bardzo piękna, lecz to nie
Ty
Zrozumiałam to zbyt późno
Że czekałam na Ciebie na próżno
Teraz będę człowiekiem godnym
O poniżenia i upokożeń swobodnym
Wstań, powiedz, że umiesz i chcesz być człowiekiem, a nie klockami do zabawy.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.