konstrukcja własnej osoby

rozwarstwione myśli
kołaczą do mych drzwi...
wpuszczam je...
dam im pole do popisu
może zedrą ze mnie
emocjonalne żywioły,
chociaż nie wiem..
bo jestem za ich zasięgiem...
odważnie patrzę w słońce..
nie chowam wzroku
jak ta myszka...
nie wtopię się w wir oblegających mnie zdarzeń
intensywnie konstruuję
samą siebie...

zobaczę co z tego będzie...

co będzie, albo już jest :)

autor

anioleczek2005

Napisany: 2005-01-22 Dodano: 2005-01-22 18:07:08

Ten wiersz przeczytano 723 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie