Korozja oczu
Nocny koszmar. Wojna.
Szukam jedzenia. Skąd mam klucz ?
Śmieci przecież wyrzuca mąż.
Idę spóźniona do pracy. Jak zwykle, przez
park. Jak zwykle - dość młoda kobieta w
różowych podkolanówkach.
W zielonkawym swetrze. Z przydługimi
rękawami. Robi codzienny rutynowy obchód
koszy. Szuka czegoś, grzebie.
Gdybym dziś musiała założyć - takie różowe
w połączeniu z zielonkawym, nie wydawałoby
się to już absurdem.
Szef od tygodnia bębni, że szuka kogoś -
sprzątaczka na dłuższym zwolnieniu.
Dlaczego dopiero teraz to do mnie
dociera?
'- Przepraszam panią, czy możemy chwilkę
porozmawiać?'
autor
Mms
Dodano: 2016-07-21 06:07:44
Ten wiersz przeczytano 2215 razy
Oddanych głosów: 41
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (68)
Dzięki zofiak.Miłego dnia
ładna refleksja serdecznosci
Dziękuję edward 100. ZPozdrawiam
ciekawe pozdr
Dzięki za zagladnięcie Damahiel,Bożenko,Romo,smutny
anioł. Pozdrawiam
Czasami życie potrafi dać nam porządnie w kość
...Bardzo dobra refleksja.Pozdrawiam cieplutko..
Ja dołączę do komentarza Demony. Miłego dnia
Małgosiu:-)
ciekawy wiersz
niebanalny o życiu
dobrego dnia:)
hmmm
Dzięki Wandziu. Dobrej nocy
Bardzo dobra życiowa refleksja Małgosiu
Pozdrawiam serdecznie
Tak, peelka wykapowała / choć musiała dostać kopa -
sen o wojnie/ Dobrej nocy i dzięki
zawsze można pomóc :)
Witaj Jacku - dobrze,że jesteś:)
Korozja oczu ustąpiła /ciepłocie serducha/:)
Nocne!