Kraina bajek II

Zabawne, jak łatwo można
otrzeć się o rzeczywistość,
wbrew sobie...i wszystkiemu...
Obedrzeć się z marzeń,
pozbawić planowanych zdarzeń.

Wchodzę znów w ironiczno-cyniczną codzienność...
Uczę się na nowo twardo stąpać po ziemi,
bo to ponoć chwalone i przez wielu zalecane...

Bo tak niby łatwiej...
Bo tak niby prościej...
Porzucam rolę empiryka,
jak niepotrzebną rzecz porzuca się w kąt,
aby życie nabrało odcienia realności.

Kończy się bajka...
I życie w niej również...
Zabijam więc Smoka,
Księżniczkę zamykam w wieży.
Wypuszczę...kiedyś...jak znów zaświeci słońce...

autor

~camino~

Dodano: 2006-02-24 09:16:13

Ten wiersz przeczytano 447 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie