Kraina Nicości

Tam, gdzie trafiają wyblakłe wspomnienia
Nie ma już miejsca na ciche westchnienia
Czy głośne prośby o powrót na Ziemię.

To tam myśl każda bezsensownie drzemie,
Bo zapomniała znaleźć adresata
I śni o dziurach, co nikt nie załata.

Na innej półce nie brakuje marzeń,
Tych zapomnianych, szukających wrażeń.
Lecz ich nie znajdą w Krainie Nicości...

Tam się zbierają rzeczy bez wartości,
Nie mają sensu, umierają w nudzie.
To tej krainy wciąż boją się ludzie.

Lecz duży napis jest uwidoczniony:
"Uwaga! Duszom ludzkim wstęp wzbroniony".
Bo to nie człowiek traci swe znaczenie.

autor

M.N.Z.

Napisany: 2007-07-24 Dodano: 2008-06-22 13:05:54

Ten wiersz przeczytano 920 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Sylabiczny Klimat Obojętny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie