U kresu
Miało byc pięknie, aż do końca świata,
jednak los uparł się i figla spłatał.
W ślubnej wiązance powiędły piwonie
miłości koniec.
Jak teraz życie bez siebie podzielić
dzieci poczęte w różowej pościeli.
Ból już wykluty w każdym duszy kątku
doszedł majątku.
Jak porozrywać sprawiedliwie żale,
odsunąć winy od siebie najdalej.
Poskładać serce na strzępy rozdarte
czy chociaż warto.
autor
Stella-Jagoda
Dodano: 2013-03-22 10:39:53
Ten wiersz przeczytano 2150 razy
Oddanych głosów: 65
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (55)
Moja ulubiona melodia strof safickich; ładny
wzruszający wiersz.
Osobiście wolę rymy krzyżowe abab, ale nie bierz tego
do siebie:)
Pozdrawiam:)
Wiersz ładny. Ten ból, który, doszedł majątku jest
trudny w odczycie. Jak rozumiem wynika z ciągu
skojarzeń;
majątku> sukcesu czyli szczytu, apogeum.
Może "doszedł do wrzątku". Tak sobie tylko gdybam,
żeby znaleźć rym, który odda sens. POzdrawiam(+)
...wszystko da się poskładać, tylko wspomnienia łzami
nasiąkną ...pozdrawiam.
Smutny,refleksyjny.Mam jedno słówko do powiedzenia ten
matek,tak jakoś nie pasuje.Ale to moje zdanie.A tak
ogólnie-podoba mi się.Pozdrawiam
Oj smutno w tych safickich strofach, i muszę
powiedzieć że da się poskładać serce, tylko czasu
trzeba...
Pozdrawiam:)
jak się rozwikływać to...z klasą.ale jakże to trudne
kochana marikarol to nie moje losy opisalam bron
Boze:))Jestem szczesliwa mezatka, mama i babcia:)
Dziekuje za odwiedziny i pozdrawiam wszystkich bardzo
serdecznie:)
Kres nadejdzie, ukąsi i porwie nadzieję. Tak jak morze
wrednych skał.
Cóż napisać, smutno:)
Wielu tu przyznaje się do zawiłości swoich losów i
uczuć. Receptę pewnie każdy ma swoją...ale mija...
Ładnie opisałaś. Miłego weekendu.
Smutno, ale ładnie. Pozdrawiam ciepło!
Ładny i smutny wiersz.
Podpisuję się pod komentarzem grusz-eli.
Pozdrawiam serdecznie.
Jurek
Samemu trzeba się o tym przekonać. Pozdrawiam.
Może być.