Kręte ścieżki życia
Nasze kręte ścieżki dawno mchem porosły,
Nie ma na nich wspomnień, co by
przyciągały,
Życie się wyzbyło wszystkich cech
wyniosłych,
A na dni powszednie szary strój
przywdziało.
Dzisiaj się nie śmiejesz głosem tak
radosnym,
Który by zachwycał serce przez dzień
cały,
Wiatr już nie układa fali na twych
włosach,
Bo dawno straciły blask swój doskonały.
Jak kamień, co w lesie szybko mchem
obrasta,
Tak zasnęły nasze wszystkie uniesienia,
Zagłuszył je wrzawą wielki tumult
miasta,
Zamieniając w strzępy najskrytsze
marzenia.
Radość nam zabrała wszechobecna praca,
Przemieniając miłość w dziwne
przywiązanie,
Nie wierzę jak mówią, że Ona wzbogaca,
Raczej nam serwuje powolne konanie.
Ta płomienna miłość do nas już nie
wróci,
Czerwień dawnych kwiatów, czarny kir
zastąpi,
Banał z prawdą życia bez przerwy się
kłóci,
Tak, że w sens istnienia zaczynam już
wątpić.
jarmolstan
Komentarze (21)
Dobry wiersz. Nawet bardzo dobry ! Gratuluję talentu
:) Pozdrawiam
To co przeżyliśmy i to co może nas spotkać jeszcze, to
są duże wartości i pamiętaj o nich , nie ważne jak
dojrzałe serce jest, bo z sercem jak z winem, dojrzewa
wciąż do nowych uczuć , nowych smaków :)
ta,ta,tatata usnę ,jak wypracowanie szkolne O! smutku
wszechwiedzący.(bez przesady),krócej można napisać i
miałby jakiś charakter,wiersz.
wiersz refleksyjny, miłość z upływem lat przygasa
ale, przecież można ją na nowo rozpalić, ciepłem słów,
pięknym gestem....ładnie napisany i poprowadzony
wiersz...pozdrawiam
Bo to czasami ta prawda przez duszę wrażliwą widziana
jest do kwadratu i to jest przykre i bolesne,
pozdrawiam.
Nostalgia przebija,zbyt mało światła powoduje ponure
myśli.Oby do wiosny.Lubię wiersze,które płyną i mają
sens,a że trochę archaiczne,komu to
szkodzi?Pozdrawiam:)
Ladnie napisane, a sens istnienia to samo istnienie :)
bardzo wartościowy w treści wiersz... ładnie
poprowadzony- treść wciągająca choć smutna...
pozdrawiam...
piekne poetyckie refleksje
No i co z tego jarmolstanie że ten wiersz jest
perfekcyjny jeśli chodzi o rytm rym i tak dalej? Ja
też mam takie chwile że chciałbym tak pisać... ale
dzisiaj... dzisiaj się tak nie pisze... dlaczego? Rymy
niestety są OGROMNIE niewspółczesne!!! Wybacz!!! A
przecież piszesz i jesteś tutaj na tej stronie tak
długo... powinieneś zainwestować w coś nowego. Wybacz
ale pisanie w rytm i rym to chyba nie ta droga - takie
jest moje zdanie, chociaż wiem że wiele z moich
wierszy właśnie takich jest!!! Bo takie pisanie
kusi!!! Mój ostatni tez jest MOCNO rymowany!!! Trzym
się!!!
Nie ma nic do ukrycia, to smutne podsumowanie życia.
Ładnie opisane:)
Wierszem pesymistycznie opisane życie, lecz ono wcale
smutne być nie musi, trzeba tylko rozejrzeć się wokół
i zauważyć, jak jest pięknie, wesoło, kolorowo. Dobre
myśli i dobre spojrzenia przyciągają te dobre,
szczęśliwe sytuacje. Rytmicznie, dwunastozgłoskowcem,
treściwie.
zawsze się wydaje że miłośc to coś wzniosłego,
wspaniałego, trwającego w nieskończoność...tak, na
krótko...później pozostaje przywiązanie i chęć bycia
razem, żar niestety przygasa
Wiersz ciekawy. Poprawić trochę interpunkcję. Podmiot
liryczny trochę popada w skrajność, sens istnienia nie
zależy w końcu od tego, jak toczy się życie, mniej lub
bardziej radośnie, powinno się sięgać głębiej... A co
do pesymistycznego spojrzenia, mamy tyle lat, na ile
się czujemy - więcej słońca, ruchu i beztroski,
zdecydowanie polepszyłoby samopoczucie...
Witam. Piękny wiersz, bardzo wymowny i poruszający.
"Życie się wyzbyło z wszystkich cech wyniosłych", ...
. Pozdrawiam serdecznie.