Krew

ludźmi często rządzi ich ciekłe wnętrze...

Spływa po mojej skroni
Boli i męczy
Jasna jest teraz
Potem jest ciemna
Wyrazem tej złości
Jest kolor mdłości
Tworzy się rzeka
Oczy wytrzeszczam
Boje się patrzeć
To moja ręka

Krew czerwona
Jak tulipan
Zabarwia słońce
Niszczy świat
Krew czerwona
To nie ja
Co oczy ma
Wciąż zasolone

Delikatnie szczypie
Śmierdzi i brzydzi
Ucieka zniewolona
Ona czerwona
Ku matce ziemi
Dąży szalona
Sama samotna
Gniewna burzliwa
Odwraca wzrok a
Grzeszy mrok

Krew czerwona
Jak tulipan
Chowa księżyc
Zalewa nas
Krew czerwona
To nie ja
Co się zna
Na tej zarazie

a często kończy się na śmierci kiedy jej zabraknie...

autor

BEN

Napisany: 2005-06-07 Dodano: 2005-10-23 09:02:22

Ten wiersz przeczytano 703 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Wolny Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie