kropla

Drąży mą skałę
Sam z kamienia
Posąg bez życia
Bez uczuć

Wbija się we mnie
Rani na wskroś
Nie chce jej
Odpycham

Kropla wody
Mała cząsteczka
Silniejsza niż łza
Niż krew

Ma skorupa pękła
I znów odetchnąłem
Jakbym wynurzył się
Z głębokiego odrętwienia

Otworzyłem me oczy
I zobaczyłem
Nigdy nic takiego nie widziałem
Nigdy nic podobnego

Multum barw
Piękno suchego patyka
Świat stoi przede mną otworem
Tylko wejść i być

Są drzwi do których nie ma kluczy
Lecz moje oczy otworzyła ona
Mała, błyszcząca kropelka
Dlaczego nie chciałem wpuścić jej do środka

autor

ponson

Napisany: 2006-12-10 Dodano: 2007-02-28 21:56:41

Ten wiersz przeczytano 422 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Bez rymów Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie