Kropla goryczy

samotnym

Siedzi ze skulonymi plecami,
złamana jakby w pół
pochylona jak do modlitwy
smutna jak deszczowa noc,
jej oczy łzami zalane
wpatrzone w jeden punkt
nie słyszy już tej muzyki,
co w serce wlewała miód,
słowa szepcze cichutko,
żeby nie słyszał jej nikt,
dlaczego Temida jest ślepa,
nieczuła na ludzki los,
dlaczego.. dlaczego.. dlaczego?
W pustkę leci jej głos,
noc ciemna, bezsenna,
mokra od deszczu i łez,
skulona siedzi i nie śpi,
Morfeusz opuścił ją też.

Luba

25/26.11.04

autor

Luba

Napisany: 2004-11-26 Dodano: 2004-12-20 20:08:34

Ten wiersz przeczytano 411 razy

Oddanych głosów: 33

Rodzaj Nieregularny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie