Krwawe listy polskiego ducha

Już sobie wykułem długą szabelkę,
Już przetarłem stuletni niemal sztucer,
Już odkurzyłem na mundurze dziadków belkę,
Już się szykuję na życie w poniewierce.

Już ucałowałem polską słodką ziemię,
Już groby dziadków łzami zalałem, wielka skrucha,
Już się szykuję, by w ułamku pojąć ich brzemię,
Już budzę w sobie zawilca i róży ducha.

Już ostatniego tylko mi brakowało,
Ja ją pokochałem sercem rzewnym ona mnie swym nie,
Teraz mogę ruszać w wojnę śmiało,
Codziennie list napisze, na żaden nie odpowie niedoszłe kochanie.

Zdjęcie twe na piersi nie pozwoli sercu poddać się,
Gorzałka w manierce nie pozwoli pamiętać, że nie kochasz mnie,
Spuścizna odeszłych nie pozwoli zawahać się,
Wspomnienie krwi na katyńskim śniegu popchnie w ogień mnie.

Żołnierz listy pisze w poprzedzającą wybuch ciszę,
Los doręczycielem, los żołnierzy dręczycielem,
Zdjęcie dzieli ze mną twardą baraku pryczę,
Manierka i kompan ostatnim w życiu przyjacielem.

Dostajesz list kroplami zalany,
Myślisz to deszcz, wszak pada tygodniami…

Dostajesz list czerwonymi smugami ubroczony,
Myślisz jakiś sok, wszak coś pić musi żołnierz wycieńczony…

autor

Patrycjusz_Last Patriot

Napisany: 2007-11-09 Dodano: 2007-11-09 19:45:13

Ten wiersz przeczytano 457 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie