KRYTYCY- PRZYJACIELE
Krytycy to ludzie co wiedzą jak być
powinno
Według widzi-mi-się, jakichś norm, albo
mody
Krztuszą ich zaimki i końcowe czasowniki
Rymy, albo są z Kalwarii, sztuczne, albo
złe
Trzymają się (swych)złudzeń (swą) wiarą
dziecinną
Wmawiają w piszących, chcą ich chronić od
szkody.
Lecz chowają się w 'nikach' jak spłoszone
chomiki
(Ich) sformułowania są niesmaczne lub
mdłe.
Są też inni, drodzy, co wskazują nasze
błędy
Zachęcają do poprawy, sugerują małe
zmiany
Pokazują przykładem na łatwiejszą nam drogę
Dzielą się (swym) ciepłym sercem,
(dopingują)
Ich rady są radosne jak grudniowe kolędy
Każdy z nich to przyjaciel, ceniony,
kochany,
Czekają, chcą bym znów pisał jak wiem i jak
mogę.
W mych smutkach się smucą, w zwycięstwach
(radują)
Komentarze (13)
Wiersz jest na zasadzie - mam swoje widzenie i mój
pogląd kształtuje moją twórczość To wola i nastawienie
poszukiwań.Jest wyzwaniem ale bardzo delikatnie dotyka
spraw krytyki Ona jest potrzebna to myśl wiodąca
wiersza ale..może nie tak jak nieraz się mówi o
beju,że tutaj to tylko gnioty Tak nie pisze znawca,on
jest skromny on wie jak trudno zrobić wiersz i to
dobry,bo tylko czarny nick bez odwagi/troll/ lub
człowiek bez emaptii tak odreagowuje. Zgadzam się z
tym stwierdzeniem Wiersze są różne - dobre, poprawne,
niektóre są tylko prozą lub opisami udającymi poezję.
Żeby być autorytetem trzeba skromnie zauważyć,że gusta
są różne i aby była pewność trzeba mieć wiedzę i
świadczyć wzorem własnej poezji,chociaż bywają tacy co
sami nie piszą a samokrytyczni mają nadwrażliwość i
pięknie odczuwają sztukę.Nie wylewajmy z kąpielą
wszystkich,bo pod wpływem niefachowego komentarza
wyrzucamy poetów którzy już uznani lub też rokujący
odchodzą zniesmaczeni.A więc dystans dążenie do
obiektywności.Moim zdaniem pisać należy z zasadami
zaznaczonej formy i można swojej też i swoim
widzeniem,ale można powiedzieć jak Tuwim Pocałujcie
mnie... bo przecież każdy co pragnie tworzyć dobrze i
wiele pracy w to wkłada ma prawo powiedzieć
ignorantom komentującym o brakach a jakich nie piszą
Braki to moim zdaniem np niezgodność formy wskazanej
a też przytaczanie juz znanych myśli lub
powtórzenia,bo Wizja poety jest nienaruszalna Jedynie
logiczność lub błędy gramatyczne niedopuszczalne przy
publikacji Poezja wspólczesna urosła na gruncie
poprzednich nurtów lub odrzucająca filozoficzne i
nawrót do prostego przekazu i nastrojowości i teraz
jest w punkcie zwrotnym albo powstanie nowatorska i
jest na krzyżówce Każdy co siedzi w poszukiwaniach wie
o tym.Zawsze jednak za podstawę mieć będzie język
ludzki nie maszynowy ani też suche przekazy opisów
zjawisk co mogą zawsze być domeną prozy
użytkowej.Wiersz jest ripostą i dyskusją na temat
utrzymania uczuciowych przesłanek w poezji Moim
zdaniem nie można mówić trywialnie - nie ma we
wspólczesnej uczuć a tego środka wyrazu nie wolno
stosować.Wolno gdy tworzy śpiewność i wzbudza
wyobraźnię, odczuwalna inaczej -p r z e ma wia.Dobra
poezja to linearność prosta linia w logicznym i
sugestii obrazów zapisanych Trzeba odróżnić komentarz
od analizy i gdy jest interpretacja to można zacytować
nowe myśli jako atut wiersza/tu kamyczek dla Pana
Januszka/ Taką myśl trzeba zaznaczyć bo łakomych na
nowatorskie i plagiatorów nie brak. Wiersz ma
linearność a więc każde zdanie poprzednie jest
kontynuacją poprzedniej wiersza i jest liryką
bezpośrednią a do przekazu treści forma jest wyborem
twórcy. Przesłanie dające dowód o znajomości
literatury a więc Szymborska Trochę o duszy
Grochowiak,Świetlicki,Leśmian wciąż nie ufający ,także
młodzi poeci obecni.Każda innowacja w odczuwaniu, bo o
to chodzi w wierszu to duchowe doznania niematerialne,
wyczulenie na dźwięk,kolor jest źródłem emocji a
sprzężenie zwrotnym jest język abstrakcji i myślenia
dyskursywnego a też może być piękną alegorią,wzniosłym
podniesieniem romantycznym duszy,rewolucyjnym
młodopolskiej,z przesłaniami zawsze filozofów a też
urzekającym zmysłowością Wszystko co dała poezja jest
kanwą i może być twórcy i nic nie jest zakazane i
poezja wracać będzie do tych wartości zawsze, bo to
rozwój umysłu na wyższych poziomach a uczucia
tworzone mające zapach smak i wrażliwość dotykają
serca stąd mówi się poezja dla serca inaczej dla życia
człowieka,bo bez uczuć nie ma sztuki.Wiersz na plus
Jest bunt wrażliwości przed błotem krytykantów, bo
krytykę Poeta uznaje jak pomoc przyjaciela. Wyrazy
szacunku i dziękuję Czekam na Twoje piękne z
romantyczną nutą wiersze:) Pozdrawiam serdecznie
Autora:)
"Mądrość musisz sam z siebie własną dobyć pracą." -
Adam Mickiewicz. Nic dodać...
Złośliwy i "wszystkowiedzący"komentator wywołuje u
mnie instynktowny sprzeciw.Nie inspiruje lecz
blokuje.Czasem zniechęca.Wyrażenie opinii o wierszu
wskazując jakieś niedociągnięcia w celu poprawiania
warsztatu danej osoby,nie raniąc przy tym, to spora
umiejętność.W ten sposób rodzi się wszak postęp.
Przyjaciel to skarb...a taki o jakim ty piszesz to
diament...niestety....to dziś rzadkość.Jesteśmy za to
w nadmiarze otoczeni watahą wilków.
To bardzo prawdziwe co piszesz, ale to ma być wiersz.
Z całym szacunkiem, ale chyba nie o to chodzi.
William Penn
"Krytykować może jedynie ten, kto posiada serce gotowe
do niesienia pomocy."
Pozdrawiam :)
dziękuję DoroteKo
krytyka świadczy o krytykującym, zwłaszcza sposób jej
podania jest szczególnie ważny...wolę tych drugich :)
Sporo racji w tym co piszesz, łatwo jest ganić lecz
trudniej zrozumieć i pomóc . Wymaga to sporo taktu i
umiejętności których brakuje u wielu komentujących .
Pozdrawiam :)
ciekawy głos w odwiecznej dyskusji na BEJu i pewnie
nie tylko tu :-) czym się różni krytyka od komentarza?
komentarz (często nazywany konstruktywną krytyką) ma
na celu pokazanie nam w czym jesteśmy dobrzy a w czym
możemy być lepsi, generalnie ciągnie do góry i cieszy
się z sukcesów, krytyka (ta w złym tego słowa
znaczeniu) wytyka najczęściej wyłącznie błędy bez
wskazania jak możemy się poprawić, taka krytyka dołuje
i podcina skrzydła, pozdrawiam serdecznie :-) (popraw
"umiem")
Tak to jest z tym krytycyzmem w życiu, nie tylko w
poezji, ale wszędzie!+
Świetne ujęcie życiowej prawdy... Pozdrawiam
Calkowita prawda,gratuluje:)