Krzywe spojrzenie

Rozmawiam cały czas z wami
dziękujemy sobie kwiatami
te zwiędłe w zapomnienie
te żywe niech rosną ,
dają nadzieję jasną.

Co chwile jakiś żart
ten słaby a ten drugi hart ,
wszyscy słuchają próżnie ,
i Pierwszy coś dopowie
kończy się tylko na słowie.

Tak miło i przyjemnie
prawdą wszyscy celują we mnie ,
ktoś tylko pomyśli ,
i słyszą go wszystkie
wokół twarze bliskie.

Czy śpię?
bo budzić się nie chcę
myślami się wszyscy obracają ,
w jedności połączeni
w światłości oświeceni.

I tak mijają chwile w cierpieniu ,
czy wszystko polega na straceniu?
nie chciałem stracić tego wszystkiego!
zostałem samotny i biedny ,
a jeszcze przed chwilą nikt nie był wredny.

I budzę się z tego snu przerażony
szacunkiem byłem obdarzony ,
w rzeczywistości tego brakuje
w smutku tak sobie pomyślałem ,
że schizofrenie wyobraźni za cel obrałem.

autor

milczarekslawek

Napisany: 2010-08-27 Dodano: 2010-08-27 19:41:01

Ten wiersz przeczytano 535 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie