Księżniczka

Dla dzieci. Także tych dużych ;)

Była raz sobie żaba - szpetna w swym mniemaniu.
Miała wielką nadzieję, że księżniczką zostanie.
Żeby tylko jakiś książę chciał ją pocałować!
Byłaby od razu piękna, byłaby jak nowa.

A tu księcia ani widu... Gdzie jesteś mój luby?
By się zmienić, gotowam już dziś cię poślubić!
Wprawdzie jakiś dęty ropuch chciał jej dać buziaka,
lecz dreszcz zgrozy ją przeszył i dała drapaka.

Podjąwszy decyzję: „Będzie ze mnie dama!”
uznała, że w takim razie pocałuje się sama.
W usta…? Nie dała rady. Ogona nie miała.
Żadna z przemyślnych metod nie skutkowała.

Co tu robić? Uczyć się języków? Dobrych manier? Mody?
Unikać łapania much! I błotnistej wody.
Odrzucić wyobrażenia, wszelkie myśli miałkie...
Wreszcie doszła do wniosku: Jestem - całkiem, całkiem!

Rozsiewała radość wokół spojrzeniem i gestem... -
przecież ją olśniło: Zostaję kim jestem!
I, czy to cud się stał, gdy koło wód przechodziła?
Ujrzała się księżniczką. Zawsze nią była!

Nagle, przed swoją świtą musiała się chować
i przed książętami, co chcieli całować.
A w dodatku... pewien żab tęsknym wzrokiem wodził za nią z daleka.
Uśmiechnęła się tylko: Cóż! Mam czas. Poczekam...

autor

annael

Dodano: 2006-12-12 10:12:16

Ten wiersz przeczytano 448 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie