Ktoś nas w końcu uratuje
Ktoś nas w końcu uratuje,
nie jesteśmy tutaj sami.
Ktoś nas przecież potrzebuje,
po co się zalewać łzami.
Chociaż męczy niewygoda,
i pogoda już się zmienia.
Ludzi zawsze będzie szkoda,
a szczególnie ich istnienia.
Ktoś na pastwę zmartwień rzucił,
obiecywał cielec złoty.
I już nigdy nie powrócił,
bo mu marne były cnoty.
Trzeba nam wytrzymać jeszcze,
przejść przez morze stopą suchą.
A objawi się nam wreszcie,
kraj gdzie życie nie jest skruchą.
Tylko szczęścia potwierdzeniem,
miłosiernym znakiem pana.
Gdzie nie wiedzą, co cierpienie,
gdzie nie krwawi serca rana.
Ktoś nas w końcu uratuje,
Już na niebie znak się pali.
Ktoś nas przecież potrzebuje,
nic nie widać, lecz czas chwalić.
autor
Grand
Dodano: 2022-12-15 09:45:39
Ten wiersz przeczytano 691 razy
Oddanych głosów: 6
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
Dobrze Sławo pojąłeś mój wiersz.Bo kaczor chce być
takim Mojżeszem.Za krótkie nogi.
Tadziu po przejściu morza jest jeszcze czterdzieści
lat spacerów po piasku. A co do Twojego wpisu to nic
nie napisałeś i możliwe że na szczęście o moim
wierszyku. A co do martyrologii to by zostać wiarusem
nie wystarczy chodzić na spotkania a niezbędne jest
uczestnictwo w zmaganiach. Pozdrawiam z uśmiechem:))
Oby...
Pozdrawiam Tadziu:)