Ku (Nie)Pamieci.
Zapamiętać ciebie chce,
choć pamięci nadchodzi kres.
Zatrzymać chwile te ostatnie,
popatrzeć na swe życie
jak w godzinie ostatniej.
Z podniesioną głową
spojrzeć prosto ci w oczy
i zamknąć słowa goryczy
za drzwiami pożegnania.
Zapomnieć ciebie chce,
tak by nie czuć martwego bólu
w duszy pozostawionego.
Odgonić złe mysli jak
uprzykrzoną muchę..
Nie słyszeć tonu głosu twego,
odszukać siebie w bezkresie
czegoś nowo narodzonego.
Komentarze (3)
wiersz dobry, niczym się tak nie przejmuj
3 i 4 zwrotka rzeczywiście dobra. Gorzej na ich tle
wypada 1. Zagubiona w bezkresie... Tylko, że nie ma
nic z niczego. To wbrew fizyce. Szukaj ,ale i daj z
siebie więcej, by odnaleźć szczęście u boku
przyjaznych dusz. Rozterka podmiotu lirycznego, ciężka
sprawa. Za drzwiami pożegnania chciałaby zostawić
dumną, silną, niezależną, ale też ckliwą i wyrozumiałą
siebie. To bardzo trudne w obliczu ostatnich dni
pamięci. Kiedy dostrzegamy ,że czas wymyka nam się z
zaciśniętych dłoni... bądz silna ! Żegnać się trzeba
umieć z twarzą, tak jak poznawać nowe. Dasz rade.
Chcieć nie chcieć, to jest dylemat rozstań... Ciekawy
wiersz.