Ku światłu

Ku światłu zmierzam…

w drodze do niego
czekam na magię dnia każdego
i co dzień myślę co będzie dalej
by żyć w radości, by żyć już w chwale.

Kim jestem każdego dnia pytałam,
odpowiedzi z wnętrza nie usłyszałam,
lecz ciekawość pchała mnie każdego dnia -
To właśnie ja.

Wiem z doświadczenia i z książek wielu,
że teraźniejszość drogą do celu.
Że to z nią właśnie stopić się muszę
by żyć już w nowej strukturze.

Teraz gdy spojrzę na przeszłość denną,
wiem, że świadomość była już ze mną
i w każdym dniu, w każdej godzinie
jest ze mną bardziej i ze mną płynie.

Zamierzam dojść tam gdzie kres świata,
gdzie przestrzeń i czas wzajemnie się zmiata,
gdzie moja postać strzeli przez nieba -
tam mi dojść trzeba.

A moja dusza w uścisku miłości,
czuje już przebłysk najsłodszej radości,
już z ciała najchętniej ulecieć by chciała,
już bólu nie tworzy – zapomniała.

autor

muluc607

Napisany: 2015-06-11 Dodano: 2015-09-03 08:04:25

Ten wiersz przeczytano 752 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie