Kultura przez wielkie Ch…

Spoglądasz przez okno widzisz załamania ludzkiego smak,
Jak nie zauważysz fizyczny to psychiczny jego wrak;
Owoców medialnej rzeczywistości smakujesz,
Bo widzisz piękne twarze, delicje zamiast słów usłyszysz,
Przedstawiony obraz sięga rozpusty zenitu,
Era medialna następuje, to czas śmierci rozkwitu;
Ludzie lśniący zapachem uroczym, pachnący pięknością,
Wpajają prawdę: wszyscy jesteśmy demokratyczną wolną niezależnością,
Ale przecież zmysły nie mogą być uśpione,
Medialna kultura przedstawia wiadomości zamglone:

Zgwałcili, przeinaczyli, obrazili, przetrwonili,
zabronili, zniszczyli, pobili, ukradli czy w końcu zabili.

Wyłączasz media, włączasz umysł swój,
Stawiasz kroki na ulicy – trwa ludzki bój,
Tu konflikty rodzinne, bratobójcze spojrzenie,
Zamykasz samochód – przed kradzieżą drżenie,
Przekleństw masa dotyka zmęczone Twoje ucho,
Miłość, uśmiech, przyjaźń z tym też krucho,
Zwierzęce zapędy ludzkiej natury zdrożnej,
Tkwią w czystej pokazowej świadomości Zbożnej,

Myślisz językiem kultury?

autor

wadza

Napisany: 2008-09-24 Dodano: 2008-09-24 01:18:52

Ten wiersz przeczytano 593 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Obyczaje

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie