KURZ

Unoszą mnie moje skrzydła
takie kruche, takie słabe
Parę stóp od ziemi
takiej brudnej, takiej zykłej
Jestem wyroczną, która nie zna nadziei
Jestem nauczycielem, który nigdy nie miał mistrza
Jestem zwykła i samotna w wielobarwnej odcieni szarości
Pesymizm unosi się jak kurz zmieciony starą miotłą
Otacza i zatruwa
Słońce chciało odejść od tej znienawidzonej chwili
Księżyc chciał zasnąć by nie patrzeć z żalem
Ja chciałam walczyć choć broni nie miałam
Kto uniesie ten zadymiony wrak kiedy wszyscy odeszli?
Tak zwyczajnie, po cichu

I to była ta chwila kiedy wygrał,
drobny kurz niesiony przez niewidzialny wiatr

autor

zaczerwieniona

Napisany: 2009-08-07 Dodano: 2012-05-04 12:30:11

Ten wiersz przeczytano 613 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie