KUŹNIA

gdzieś na rozstaju kuźnia stała
mchem już pokryta czasu snem
jedna tam dusza wciąż czuwała
życiem pielęgnowała małą łzę...

na dworze nocą pociemniało
kowal wykuwa już ten znak
żarem od ognia zaleciało
ktoś przyszedł obleczony w frak

będzie mu znamię w piersi palił
maleńką łzę miłości smak
bo świat mu kiedyś się zawalił
lecz on nie upadł mimo lat

to w jej zwierciadle wciąż się budzi
w sercu już znamię wypalone
miłości czas mu nie wystudził
ni nędzne lata roztrwonione...

autor

Sfinx

Dodano: 2007-03-28 18:20:01

Ten wiersz przeczytano 512 razy

Oddanych głosów: 46

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie