KWIATEK - nie z tej ziemi
Tuż przy moim domu ścieżka
obok tajemniczy kwiatek mieszka
od młodości po sąsiedzku bywa
zimą białą kołdrą się okrywa
Osiem stopni mrozu wytrzymuje
kiedy śnieg topnieję kolorami z tęczy się
maluje
przyodziewa w najmodniejsze szaty
złotem z diamentami ozdabiane płaty
Ten przepiękny kwiatek to stokrotka
nie z tej ziemi miła ukochana słodka
i o dziwo mówi czarującym głosem
z smutnym ziemskim losem.
Kiedy idę obok jej mieszkania
z dala się uśmiecha mile kłania
błękitnymi oczętami mruga
i zaczyna się rozmowa długa.
Moja sąsiadeczka tak powiada
przyjacielu jestem wielce z ciebie rada
że mnie pokochałeś biedną skromną małą
niezaradną cichą i nieśmiałą
Obiecuję kochać będę cię przez całe
życie
w dzień i nocą pocieszała serce skrycie
zakochana oczekiwać w każdej porze
życząc szczęścia zdrowia oraz łaski boże
Moja czarodziejko ukochana miła
gdybyś w ludzką postać się zmieniła
wziął bym cię w ramiona do swej chaty
jak najcenniejsze w świecie kwiaty
Jednak wybacz ma stokrotko mój kochany
kwiecie
będę cię odwiedzał wczesną wiosną w
lecie
zimą i jesienią też nie zwlekał
zakochany niecierpliwie na spotkania
czekał.
16.11.2012 autor Wals
Wals
Komentarze (12)
Przepięknie. Jak zawsze - Pan Bolesław swej stokrotce
wiernie wyznał, że jej nie opusci. A juści!
Pięknie zakochany w stokrotce.
Pozdrawiam
Witaj Wals. Twój wiersz czyta się lekko i przyjemnie.
Zawarłeś w nim wiele miłości. Pięknie przybliżyłeś mi
ten wyjątkowy kwiat. Miło było przeczytać.
Pozdrawiam:)
laski boże trochę mnie zdziwiły ale może to łaski boże
były. Stokrotka to taki piękny kwiatek, spotkasz,
zakochasz się niekoniecznie latem :)
Optymistyczny wiersz pełen uczucia tkliwy czytając
czuje się ogromne ciepło, piękne jest życie, rozpiera
ciebie radość otaczasz swoją stokrotkę ogromną
miłością.
cudownie mieć taką sąsiadkę, a zrywać faktycznie nie
ma co :-) sama tez kocham się w stokrotce :-)
witaj,masz duszę która dziś jest diamentem w tym
wilczym świecie,ukłony i dużo zdrowia
Piękny opis. Cieplutko pozdrawiam
Jak żyć, by zachować taką wrażliwość? Pozdrawiam :)
ps.popraw łaski:)
można pozazdrościć tej miłości do stokrotki ;-)
pozdrawiam.
urocza więź podmiotu lirycznego z naturą, nie wątpię,
że można być zakochanym w przyrodzie :)
Romantycznie:)Pozdrawiam.