Kwiaty z deszczem
Strugi deszczu płyną
Afektem niesione miłości
Spoglądając wyniośle
Na kwiaty w wazonie więdnące
Które spojrzenie chłodne
Na te za oknem przestrzenie
Rzuciły bardzo wymownie
Na odkształconą ich głębie
Która, odbija półcienie
Słońca jasnego promienie
By wyschły strug tych szarości
Wyniosłość spadła żałośnie
I rozpłynęła w tej głębi
Nim kwiaty zbledną i zwiędną
autor
titelitury
Dodano: 2015-05-19 17:54:35
Ten wiersz przeczytano 916 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
Jak w życiu
Pozdrawiam
kwiaty bez deszczu i ludzie bez miłości więdną,
pozdrawiam
wolny deszcz patrzy na kwiaty
i po prostu jest jemu żal, że kwiaty uwięzione więdną,
a on
sobie hula po świecie - samopas
Pozdrawiam serdecznie