Kwiaty do podlania

Komu przypisano miłość
Komu ją zabrano
Ani jakość ani ilość
Nic nie jest tak samo

Są rozpacze nieustanne
Codzienne tęsknoty
Siły które żyją za mnie
Nie chcą mówić o tym

Zaproszenia nieprzyjęte
Odrzucone względy
Wszystko niby takie święte
A niczyje błędy

Dzikie walki pojednania
Komu to potrzebne
Serce jak kwiat do podlania
Bez miłości więdnie.

Gregorek, 13.9.22

autor

return

Napisany: 2022-09-13 Dodano: 2022-09-14 08:34:23

Ten wiersz przeczytano 934 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie