letnie mgły

pod wieczór niebo zstępuje na ziemię
oddaje swoją niewinność oczom ludzi i ptaków
bezkształtną przestrzeń otula mgłą jak szalem
przywiera do niej zastygając w objęciach doczesności

rzeczka trwa w bezruchu
uwięziona w zastygłym korycie
tylko kroplami płynie do źródła
nie zadaje pytań za dnia

całą noc woale mgieł snują się
rankiem oblepiają trawy
szemrzą westchnieniami
jeszcze niepochłonięte przez ziemię
wypatrują tęsknie nieba

przyjdzie dopiero o zmroku w bladej poświacie
spróbuje dosięgnąć lekkości mgieł
odpłynie pełne żalu za ich nieistnieniem

autor

annapelka1

Napisany: 2014-07-15 Dodano: 2014-07-18 09:12:22

Ten wiersz przeczytano 795 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie