Z liści szelestem

Jasne, że tak... wiem coś o tym, sam z nimi gadam
(dziś może trochę rzadziej)... Mam prośbę, powróć raz
jeszcze do "Wiersz bez dedykacji" i odnajdź w nim
(proszę) - przesłanie... jakiekolwiek by ono nie było.

Ładny, nastrojowy wiersz...........+

faktycznie...nie wszystko rozumiemy, nie wszystko
zauważamy...

Bardzo przyjemny wiersz o ciepłym klimacie i tak
niewiele słów, a treści tyle... pięknie!

Bardzo mi się podoba, krótko , ale ile w tym treści
pozdrawiam

jesteśmy częścią przyrody :)

"...gdybym
rozumiała ich mowę,
byłabym najmądrzejszą z kobiet..." Nie wierze, ze nie
rozumiesz...:))

.....;-))) drzewa mówią.... warto nauczyć się mowy
drzew.... pozdrawiam liści szelestem...;-))) vel atma

widzisz jako drwal nie mam kłopotów w rozumieniu
drzew....(ile tam uczuć...ile pamięci..westchnień
przemijania śmierci)gdy umiera drzewo zawsze mam w
duszy żal...niczym driada opłakująca jego żywot...

Świat ma wiele tajemnic zdziwionych, miarą ludzką
nieogarnionych...

Szelest liści jest w porządku, ale nauczyć się słychać
ciszy to jest wyzwanie :D. Pozdrawiam :)

witaj Dorotko, krótki a jakże przekonywujący.
nie musisz słuchać drzew mądrości, ale od przybytku
głowa nie boli. bardzo ładny wiersz,
pozdrawiam.

Ej, chyba jednak rozumiesz ich mowę, wnioskując z
wiersza.

cudo wiersz.....

Witaj, DOROTKO.
Świetny-a ja myślę, że jesteś bardzo mądrą kobietą.
Pozdrawiam.