List gończy

wiersz bardzo ciekawy - prawda tęsknota nie odziewa
się w kolory

witaj, tęsknota jest rzeczywiście niebezpieczna. nie
każdy ją potrafi przetrzymać. prowadzi czasem do
nieobliczalnych skutków. sam wiersz ładnie napisany, i
płynnie się czyta.

Jest szara, bo przez skupienie się na tym, co się
utraciło, czy też na tym, co na chwilę znikło,
człowiek ze smutku nie dostrzega pięknych barw
otaczającego życia. Tęsknota ma to w sobie, że potrafi
skupić na sobie wszystkie myśli, czasami ustępując
przymuszonemu uśmiechowi. Człowiek szlocha w
odosobnionych miejscach wspominając piękne rzeczy,
które przez to, że już ich nie ma, wprowadzają go w
nastrój pogrążenia i bezsensownego kroczenia bez celu
po beznadziejnym w tym momencie dla niego życiu. Kto
zaznał prawdziwie ten zna. Ale trzeba w sobie wzniecić
moc do korzystania z następnych chwil, jakie przynosi
los, który paradoksalnie tworzymy sobie sami. Należy
rozstać się z tęsknotą, cieszyć się, że były nam dane
te piękne momenty i dbać o to, żeby nie zmienić ich w
pojęciu na udrękę dalszego życia. Żyjmy chwilą, łapmy
kolejne chwile, dziękujmy za te chwile, które nam były
dane. + za list gończy, choć lepiej wypadałoby
wywiesić tęsknocie klepsydrę, bądź uznać ją za
zaginioną, aby nie wróciła. Ładnie obmyślane.
Pozdrawiam.

Dlaczego Tęsknota jest szara? Nie rozumiem.