Litania

Zapytałam kiedyś słońca
czy mogło by podarować
kilka swych promieni,
żeby ogrzać ludzkie serca- tym,
którzy nie mają już nadziei.

Zapytałam kiedyś gwiazdy
czy zaświeci jeszcze jaśniej,
by zmęczone dusze i
ludzkie twarze - dostrzegły,
że razem jest rażniej.

Poprosiłam kiedyś wiatr,
by przywiał z dalekiej krainy
- ciepły prąd miłości
i rozwiał go po świecie,
aby złagodził w naszych sercach
zasiane ziarno złości.

Wołałam o pomoc jeziora i rzeki,
wołałam drzewa i ptaki,
ale one nie usłuchały
- wpatrzone w tataraki...

Na koniec krzyknęłam w Twą stonę,
byś stanął i spojrzał - na moment...
Lecz Ty też nie usłyszałeś,
odwróciłeś twarz i mnie zapomniałeś...

autor

martka28

Napisany: 2006-09-18 Dodano: 2006-09-19 15:22:42

Ten wiersz przeczytano 722 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Nieregularny Klimat Optymistyczny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie