Lodowy całus

Sypie, sypie śniegiem, patrzę i podziwiam,
świeży śnieg otula gałązki w ogrodzie.
Kolorami tęczy lśnią kryształki śniegu.
Piękno i nostalgia w przestrzeni i sercu.
Jemiołuszki w stadzie siedzą na jemiole.
Zimistrz, osobowość twórcza w oknach pejzaż
maluje na szybach lodowe stokrotki
o lodowym zmierzchu na lodowej łączce.
Białe bańki w plamki łączą się pęcznieją
i nagle pękają krusząc się w pył złoty.
Gwiazdy piękne w mrozie w magicznych fioletach.
A z Królową Zimą w futrzanych etolach
siedzimy w fotelach w aurze wskroś pochmurnej.
Kawa dziś zimowa, a może lodowa
z kryształową pianką w świetlnych filiżankach
w królewskim błękicie w złoto różu uszach
odbitych w białościach kształtnych talerzyków.
Sypie, sypie śniegiem, patrzę i podziwiam,
to Anioły gubią swoje piękne piórka.

J.G.

autor

jadgrad

Napisany: 2024-01-15 Dodano: 2024-01-15 19:33:33

Ten wiersz przeczytano 709 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Sylabiczny Klimat Zimny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie