Lokomotywa
Mroczna Lokomotywa.
Lokomotywa ciągnie się, wije,
Po krętych torach mroków chwieje.
Jej parowiec, o śmierci skryty,
W oparach mgły się wije niewidziany.
Wagonów tajemnych rzędy wieczne,
Czarnych, jak smutek, niezbadane
rzemyki.
W ich wnętrzach, w cieniu, strachy
tańczą,
Jak echo dziecięcych snów, co mroku brzegu
szukają.
Lokomotywa, z dźwiękiem upiorów śpiewu,
Wydobywa się z mroku, z nocek chłodnych.
Jej światła błądzą jak dusze stracone,
W opowieściach, co w ciemnościach
skryte.
W kłębach mgły, w szeptach nocy kryje
się,
Lokomotywa, co z oddali cicho woła.
Jej gwizd przeraża, a światło mroczne,
Zabiera dusze w swoje bezdennie czarne
otchłanie.
Na peronach cisza, strachem
przeniknięta,
Gdzie cienie krążą, a nikt nie śmie
wyjść.
Lokomotywa, bestia w mroku tkwiąca,
Z dala widziana, lecz w sercach obecna.
Adam Ryngiel
Komentarze (2)
Witaj, nie wiem czy dotarła do Ciebie informacja, że z
dniem 15 marca 2024 nasz portal poetycki
wiersze.kobieta.pl ma być skasowany z całą jego
zawartością. Jeśli chcesz skopiować swoje wiersze, to
lepiej zrób to przed 15-tym marca.
Cała społeczność bejowa zbiera się u Patryka (amaroka)
i popiera wniosek walki o nasz wspólny dom, każdy
podsuwa własne pomysły, co można zrobić, żeby
właściciele portalu zmienili zdanie. Reprezentuje nas
oczywiście cenzor Pan Jan i to on prowadzi rozmowy na
wyższym szczeblu.
Zostawiam Ci link do ostatniej publikacji amaroka, tam
są wszystkie nasze komentarze, warto by było abyś jako
użytkownik Beja wypowiedział/a się w tej sprawie jako,
że tworzymy razem watahę, która tak łatwo się nie
poddaje.
https://wiersze.kobieta.pl/wiersze/konsultacje-spolecz
ne-sprawie-beja-591448
wiersz jak nocny koszmar.