Ludzkie istnienia

Noc zostawiła swoją barwę
na ubraniach żegnających
i ten smutek drgający
w kącikach ust
i żałością obciążyła ramiona,
milczy, ciszą milczy skupiona.

A ziemia drży, płonie,
wyciąga dłonie,
pochłania ludzkie istnienia,
co kryje jeszcze ziemia?!
Płacze co rano,
rzewnymi łzami,
echo niesie jej lament,
a wiatr czytając testament
rozsiewa szare łzy,
rozdziera szaty rozpaczy.

A my......bezradni
na płacz dziatek,
na szloch matek,
patrzymy na czyny
sił nieznanych,
ludzkich losów spłakanych.
Co kryje w sobie ta ziemia?
Już nadziei nie ma...
Oddechem zraniła,
wszystko zniszczyła.

autor

a-co

Napisany: 2006-11-23 Dodano: 2006-11-23 08:10:46

Ten wiersz przeczytano 451 razy

Oddanych głosów: 31

Rodzaj Nieregularny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie