Magia miłości
Wśród życia szarej rzeczywistości
rozkwitła w sercu róża miłości,
ogniem radości zgasiła cienie,
budząc uśpione tęskne marzenie,
jak dobra wróżka los odmieniła,
by dusza moja jak we śnie żyła.
Sprawiła również, że cudne chwile,
zakwitły tak jak wiosną żonkile,
jak letnią porą maki czerwone
od pól złocistych miedzą grodzone,
albo jak wrzosy późną jesienią,
co rankiem w rosie całe się mienią.
Sprawiła, że znów są takie chwile,
gdy w brzuchu tańczą słodko motyle,
a potok górski wesoło pluszcze,
że się nie dziwię na wierzbie gruszce,
że serce we mnie radośniej bije
i to, że znowu czuję że żyję…
autor
M.N.
Dodano: 2017-08-18 20:49:53
Ten wiersz przeczytano 582 razy
Oddanych głosów: 7
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (6)
I zrobiło się wiosennie :) Pozdrawiam serdecznie :)
Ach cudowna chwila
znowu czuję że żyję...
Promiennej niedzieli:)
dobra płynność i rytmika. urocza gruszka na wierzbie,
optymistyczna puenta. przeczytałem z przyjemnością.
być może powtórzone (sprawiła) rozpoczęcie można
byłoby zmienić. ale nie upieram się.
pozdrawiam, miłego dnia :)
Pięknie z miłością.
Tak wlasnie wplywa na nas wszystkich Milosc. Chce sie
zyc, chce sie frunac w przestworza, a swiat barwiony
pieknem kolorow, zycia,:)
Podoba sie wiersz, Pozdrawiam.
Super, gdy róża szczęścia rozkwita,
fajnie o tym piszesz.
Serdeczności przesyłam:)