Magiczne Pióro
Na stole pióro stare leży
Smutny człowiek wzrokiem je mierzy
Nieśmiale ręką ku niemu bieży
Uczuł chłód metalu ,gdy nagle...
Atrament trysną paletą barw radosnych
Niczym kolorami jesiennych lasów
płonących
Barwami delikatnymi jak błękit nieba
wiosennego
Emanował radością uśmiechu dziecięcego
Słowem uczucia jak obrazy malował
Piękno ukryte w tym człeku na biel kartki
przelał
Tak go za życia pochował
Pochował między wierszami.
Pokój Poetom
autor
Gustaf
Dodano: 2006-10-17 17:22:04
Ten wiersz przeczytano 555 razy
Oddanych głosów: 7
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.