MAGICZNE POWOJE...
skrzydła rozwija niema tęsknota
leć zapomniana duszo wysoko
poszukaj myśli tych wartych złota
pokłoń się nisko nieba obłokom
szybuj w słońcu bo serce nie kona
ponurych dni władanie się kończy
przeznaczenie wyroczni dokona
zgubionych myśli łańcuchy połączy
ech jaźni moja wyrwana z uśpienia
łap szczęścia zagubione zdroje
kamienną twarz pokora odmienia
płaczą tęsknot magiczne powoje...
...bo to było wtedy...
autor
Sfinx
Dodano: 2007-07-14 19:17:45
Ten wiersz przeczytano 935 razy
Oddanych głosów: 24
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
Bardzo ciekawa treść wiersza. W pojedynczych słowach
zawarte są żal smutek i łzy. Jak niewiele trzeba
czasem słów aby wyrazić głębię duszy, która cierpi.
"Łap szczęścia zagubione zdroje..."pięknie
napisane..wiersz podoba mi się... bardzo!
nawet jeśli to było dawno to z serca wszystkiego
wymazać nie można.....bardzo ładny wiersz....
witam,skoro to bylo wtedy ..to zamknij
rozdzial...czemus taki pamietliwy?Mam nadzieja ze
dzisiaj juz zlapales szczescia zagubione zdroje i
idziecie przez zycie we dwoje...
płaczą tęsknot magiczne powoje by znowu razem było
tych dwoje.