magnetyzm

... jako mąż i nie mąż...

próbuję porządkować moje życie,
lecz wiem, że gdy znów obudzisz mnie o świcie
i jak zawsze pachnieć będzie pościel cała
Twym i mym zapachem, gdy ciało do ciała...

czy zbudzi mnie krzyk duszy, moralny kac
krzycząc mi: nie wolno! nie wolno tak!?
czy gdy zamknę oczy, ujrzę Ciebie znów,
grzech zostanie grzechem?

oczy me przymknięte, w duszy echo gra...
wspomnień ciszą, szeptem, byłeś Ty i ja,
i ta chwila krótka, gdy magnetyzm znów
zagrał w żyłach marsza, pozbawił nas głów...

Warszawa, 07.09.2009

autor

merida1983

Dodano: 2009-10-07 21:42:07

Ten wiersz przeczytano 668 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie