Majowa noc

Zasnęły na pętlach zmęczone tramwaje.
Bzu ciężkim zapachem powietrze spocone.
Wiatr pijany drzemie, noc dysząca majem
chłonie wilgoć rosy w wargi rozchylone.

Woń gnijącej wody z przydrożnego rowu,
zatruła marzenia przycupniętym muchom.
Coś się czai szeptem w nadrzecznym sitowiu.
Szamocze się dziko, powarkując głucho.

Jakaś mara bieży, by się komuś przyśnić.
Parkowe aleje chrapią gawronami.
Niczym nietoperze, najczarniejsze myśli
chaotyczne loty ćwiczą nad dachami.

Przez szczelinę w oknie zła magia nadciąga
w mrok się wymykają i moje upiory.
Wtulam twarz w poduszkę, kołdrę snu naciągam
z nadzieją, że trochę odpocząć pozwoli.

Krótką chwilę milczy w przemęczonej głowie,
żal i ból, co w duszy niestrudzenie krzyczy.
Wiem, że wrócą świtem, sącząc jad od nowa.
karmiąc szczodrze serce ziarnami goryczy.

autor

Sarna33

Napisany: 2013-02-06 Dodano: 2013-02-06 00:49:25

Ten wiersz przeczytano 1736 razy

Oddanych głosów: 20

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie