Majowy poranek

Gdy słońce czerwienią szarość nocy gasi,
a senne marzenie wciąż się do nas łasi,
to wschód złoto grzywy, co jak lew się czai,
budzi pierwsze ptaki, wierne matce Gai.

Ci mali heroldzi z gniazd unosząc głowy,
wszem dzień ogłaszają dźwiękami swej mowy,
a w pełni to widać porankiem majowym,
karmiąc się powietrzem wyjątkowo zdrowym,

Niechaj na głos ptactwa, każdy zbudzi zmysły,
otrzepie sen z powiek, by marzenia prysły,
na werandzie siądzie bez ruchu żadnego,
w skupieniu czekając promyka ciepłego.

Wówczas to zobaczy, że Ziemia jest rajem,
najpełniej to widać, gdy świat kwitnie majem,
bo drzewa i krzewy w listeczki się stroją,
a trawy młodziutkie na jeżyka stoją.

Pośród łąk też kwiaty zerkają ciekawie,
tylko na noc kryjąc swoje głowy w trawie,
by rankiem znów goniąc za słońca promieniem,
spijać światło życia wzrastając korzeniem.

Uwielbiam w dzień taki chodzić stopą bosą,
chłonąć oddech ziemi okraszony rosą…

autor

M.N.

Napisany: 2018-03-23 Dodano: 2018-04-23 07:44:31

Ten wiersz przeczytano 1464 razy

Oddanych głosów: 35

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie