Maki

Zawsze wracamy do tych,
którzy byli na początku.
Spoglądam w lustro
i widzę maki
krwią pachnące.
Chciałabym powiedzieć:
żałuję,
lecz to nie ma juz znaczenia.
Czasami trzeba się spotkać,
by móc się minąć.
Odkryć,że przeznaczenie
tak naprawdę nie istnieje.
Choć wciąż nie potrafimy
w to uwierzyć.
Krok w przód.
O jedno słowo za dużo.
Kolejne zauroczenie
pomylone z miłością.
Zbyt długie drogi.
Chcę już zamknąć oczy.
Być sobą.

autor

ELISABETH

Dodano: 2004-09-19 17:39:30

Ten wiersz przeczytano 718 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Wolny Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie